معنی ابن ابی رباح - جستجوی لغت در جدول جو

ابن ابی رباح

لغت نامه دهخدا

(اِ نُ اَ ؟)

مکنی به ابوالحسن منجم، محمد بن عیسی. و کتاب العمل بذات الشعبتین از اوست. (ابن الندیم)

(اِ نُاَ رَ)

عبیدالله بن احمد قرشی اندلسی، مکنی به ابوالحسین (599-688 ه. ق.). نحوی و ادیب. متولد دراشبیلیه. نحو را نزد شلوبین قرائت کرده و آنگاه که نصاری بر اشبیلیه مستولی شدند وی به سبته مهاجرت کرد. او راست شرحی بر الکتاب سیبویه و شرحی بر جمل

عبیدالله بن احمد قرشی اندلسی، مکنی به ابوالحسین (599-688 هَ. ق.). نحوی و ادیب. متولد دراشبیلیه. نحو را نزد شلوبین قرائت کرده و آنگاه که نصاری بر اشبیلیه مستولی شدند وی به سبته مهاجرت کرد. او راست شرحی بر الکتاب سیبویه و شرحی بر جمل

لغت نامه دهخدا

ابن ابی صبح

(اِ نُ اَ صُ)

عبدالله بن عمرو بن ابی صبح المازنی اعرابی بدوی. او به بغداد آمد و بدانجا مقیم گشت و هم آنجا درگذشت. شاعری فصیح است و علما از او لغت و شعر فرامی گرفتندو او را با فقعسی، اخباری طریف است. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

معنی ابن ابی رباح - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما